Kiedyś wymyśliłam sobie, że zrobię sobie swój dom. Wszytko co w nim będzie, będzie zrobione przeze mnie. Może nie będzie to dom inspirujący innych. Może nie będzie designerski i modny. Tkaniny nie będą do siebie pasować, o kolorach już nie wspominając. Ale będzie mój. 100 procent mój! 100 procent handmade i nasze ręce.

Pamiętam moment, kiedy zrozumiałam, że chcę wyjść za Dawida. Że takiego domu właśnie chcę! Miałam wtedy chyba z 16 lat. Pierwszy raz u niego nocowałam. Idąc spać, zdjął skarpetki i wrzucił je tak o, mimo chodem, pod łóżko. Zakochałam się w tym! Czy jest coś lepszego od takiej swobody? Od tych przyzwyczajeń i codziennych zachowań? Gdy wchodziłam do pokoju, widziałam jego śpiącego i te białe skarpetki frote – to był cały on. Po swojemu. Totalnie różniący się od innych. Bez ą i ę. Bez udawania. Taki on – taki cały mój.

Póki co wiemy, że każdy kubek w naszym domu będzie popisany. Mamy plan, by na naszej parapetówce każdy z zaproszonych gości coś napisał na kubku. Dla nas to będzie najlepsza pamiątka! Skąd taki pomysł?
W moim rodzinnym domu mama “kolekcjonuje” kubki. Każdy jest z innej parafii. Dlatego postanowiliśmy kupić identyczne kubki, a tylko inaczej je przyozdobić. By było różnorodnie, ale spójnie. Kolorowo, ale bez chaosu. Moim marzeniem jest, mieć dom, który żyje! W którym widać domowników. Ich charaktery. Nie chcę domu tylko do mieszkania. Do spania. Do chwalenia się, jak świetnie jest urządzony! On ma być do wypoczynku. To ma być miejsce w którym będziemy mogli być sobą.

A jak inaczej oddać charakter domowników, jak nie umieszczając w nim samodzielnie zrobione rzeczy? Stąd pomysł na podstawki! Kocham świeczki, po całym domu rozstawiam też kubki. A więc – kolejny chaos okiełznany! W całym domu identyczne podstawki – ale z różnymi tekstami przez nas wypalonymi. No i przede wszystkim – kontakt z naturą!! To jest coś, czego mi w mieście brakuje najbardziej!
Mam jeszcze w planach samodzielne wykonanie doniczek, takich jak o tu: klik. Ale… nie wszystko na raz ;). Cała wiosna przed nami.