Zauważyłyście, że częściej to faceci zostawiają swoją kobietę dla innej, niż kobiety zostawiają swojego faceta dla innego? W moim środowisku tak było. Wielokrotnie spotkałam się z tym, że chłopak nagle zrywał ze swoją dziewczyną i już następnego dnia za rękę chodził z inną.
Chyba tylko raz spotkałam się z przypadkiem, żeby to dziewczyna tak zabawiła się facetem, z którym była.

Wśród moich koleżanek, kiedy ta rozstawała się z facetem, kiedy to ona z nim zrywała – zostawała dosłownie sama. I tym “śmieszniejsze”, bardziej żałosne wydawały się teksty kolesia: masz kogoś? Pewnie już od dawna się z nim spotykasz.
Tak jakby facet nie potrafił zrozumieć, że dziewczyna nie odeszła do innego, nie odeszła bo ten jej się znudził – odeszła, bo gościu sam do tego doprowadził! Sam swoim zachowaniem i swoimi odzywkami.

Jakie masz o mnie zdanie, kochanie?

Powiem Wam, że ja jestem zafascynowana kobietami. To dla mnie szalenie wzruszające, że bardzo często to my kobiety mamy na tyle miękkie serduszka, na tyle rozwiniętą empatię i wiarę w drugiego człowieka, że co by się nie działo próbujemy ratować nasz związek. Zaciskamy zęby i szukamy sposobu jak przywrócić nasz związek na właściwe tory. Zastanawiamy się jak dotrzeć do tego faceta?
Nie śpimy, płaczemy po nocach w poduszkę i przeżywamy to, że jest źle. Bijemy się z myślami, bo z jednej strony kochamy, a z drugiej jest nam tak bardzo źle.

Jednak bardzo częstym popełnianym błędem przez kobiety jest chęć niepogarszania sytuacji. Zamiast ryknąć na faceta, zamiast postawić go do pionu – siedzimy cicho. I robimy się coraz słabsze, coraz bardziej bez sił, bez humoru, bez pewności siebie.
Przecież wszystko co on mówił to były żarty, taki – czarny humor… .

Tylko, że jest różnica między heheszką a dogryzaniem.

O ile heheszka jest śmieszna, tak dogryzanie już zabawne nie jest.
Dobrze jest umieć śmiać się z siebie, mieć do siebie dystans i być świadomą swoich nieumiejętności, paranoi. Wszak nie musimy być we wszystkim super, nie musimy umieć jeździć na nartach, skakać niczym Stoch, pływać jak Otylia Jędrzejczak i gotować niczym Okrasa. Możemy być gapami,  przypalać ziemniaki i nie mieć koordynacji ruchów. Możemy, bo czemu nie? Możemy nawet ważyć 150 kg i nie potrafić zrobić salta w przód, tył i bok. Możemy ważyć i 50 kg i też nie potrafić.

Ale słabo jest, kiedy nasz facet sobie z nas z tych powodów drwi. Ten facet, który powinien nas znać i akceptować. Który powinien wiedzieć jakie mamy wspomnienia, lęki, predyspozycje. Który powinien wiedzieć, w czym jesteśmy szalenie dobre!
I niech nikt mi nie mówi, że facet nie musi. Musi! Bo w związku musimy się znać! Na związek decydujemy się dobrowolnie i nikt nas do niego nie zmusza. Nie jesteśmy razem za karę, byśmy sobie dogryzali i znosili wszelkie uszczypliwości.

Strasznie przykro patrzy mi się na pary, w których ona boi się odezwać lub cokolwiek skomentować, bo zaraz będzie krytyka, docinek, kpina z jego strony.
Ostatnio widziałam parę. Dziewczyna choć śliczna, była cały czas speszona i cicha. Jej ruchy były jakieś takie… niepewne? Ostrożne? I w końcu rozumiałam dlaczego – każde jej odezwanie się kończyło się zgaszeniem przez faceta. Na zasadzie:
– Wow, ale to dobre, ja to bym nie umiała czegoś takiego przyrządzić.
– Ty to w ogóle nie umiesz nic ugotować.

– Bałabym się wypłynąć tak daleko w jezioro.
– Nic dziwnego.

W takich chwilach, gdy słyszę takie komentarze, zastanawiałam się: po co ty w ogóle jesteś z tą kobietą, kim ona jest dla ciebie? Co ona nie powie, nie zrobi – jest złe. Wszystko to wytykanie. Tu zachowała się zbyt emocjonalnie, tu za głośno, tu zbyt spontanicznie. Tego nie umie, a tego nie potrafi.

Zastanawiam się też, co czuje ta dziewczyna? Znów skrytykował, i znów publicznie. Znów coś co powiedziała, jak się zachowała spotkało się z jego krzywym spojrzeniem, z dezaprobatą. Znów powstał między nimi niesmak. Zapewne niesmak – który tylko ona czuje.
I zastanawiam się, jak długo ta dziewczyna będzie to jeszcze znosić? Kiedy dojdzie do wniosku, że jest nieszczęśliwa?
Bo jak być szczęśliwym, kiedy każda nasza spontaniczność, emocja spotyka się z krytyką i zgaszeniem?

I wiecie co mnie jeszcze zastanawia? Czy ta kobieta, która teraz jest tak gaszona przez swojego faceta, zastanawia się nad tym co będzie, jak będą mieć po 80 lat? Czy ona ma pewność, takie 100% pewności, że jak nie będzie w stanie ruszyć się z łóżka to on jej pomoże? Podetrze jej tyłek? Poda jej cokolwiek bez słuchania, że jest niedołężna?
Zastanawiam się, czy ta kobieta, która teraz jest młoda zastanawia się czy chce takiej przyszłości? Takiego życia? Czy kiedykolwiek powiedziała temu swojemu mężczyźnie, że zwyczajnie, po ludzku takimi tekstami sprawia jej okropną przykrość?

W związku nie powinniśmy bać się swoich myśli. Nie powinniśmy bać się powiedzieć co myślimy, rzucić coś niby do siebie a jednak do niego. Wbrew pozorom to związek powinien dawać nam największą wolność. Przy nikim nie powinnyśmy czuć się tak szczęśliwe, beztroskie – tak bardzo sobą! – jak przy naszym facecie.