Patriots Day jest  jednym z genialniejszych dokumentów jakie w życiu widziałam. Na początku ogląda się go dość dziwnie, widzimy mnóstwo urywków, wątków i nie bardzo wiemy o co w nich chodzi. Urywki pokazują zwykłe, zwyczajne życie zwykłych, przypadkowych ludzi. Dzień jak co dzień. Nic szczególnego. Ale później – nie zdajemy sobie sprawy jak szybko wchodzimy w skórę bohaterów. Jak przeżywamy to co oni czują.

Fabuła

Film opowiada historie tragicznego wydarzenia jakie miało miejsce w Bostonie w 2013 (dwa tysiące trzynastym) roku. Podczas maratonu dochodzi do wybuchów. Wśród tłumu eksplodują ładunki wybuchowe. Ginie troje młodych, bardzo młodych ludzi, a wielu – jest cieżko ranna.

Policja oraz FBI wszczynają dochodzenie, pościg. Przeglądają nagrania z ulicznych kamer. Mają nadzieję znaleźć coś nietypowego, dziwnego, innego co mogłoby zdemaskować zamachowca. I udaje się!
Cała reszta filmu pokazuje pościg za terrorystami. Pokazuje szaloną odwagę jednego z porwanych. Pokazuje, jak w chwili tragedii ludzie potrafią się zjednoczyć, pomagać sobie i zachować trzeźwy umysł.

To co było genialne w Patriots Day to wplątywanie w film, w wyreżyserowane sceny prawdziwych nagrań! W jednej chwili widzimy aktorów, statystów, a za chwilę prawdziwe nagranie tego koszmarnego wydarzenia!

Powiem Ci, że film – mega. Wielokrotnie miałam łzy w oczach. To naprawdę straszne, że takie rzeczy dzieją się. Dwóch czubów, w imię jakiejś dzikiej idei niszczy życie wielu, wielu ludziom. Pozbawia ich życia, kończyn, poczucia bezpieczeństwa. Niszczy psychikę na zawsze!

Ci policjanci, którzy zabierali ciało zabitego w zamachu siedmiolatka, którzy widzieli ciało swojego przyjaciela, który walczył nie chcąc oddać broni. Takich rzeczy się nie zapomina. Takie zdarzenia, widoki, chwile, w których okazuje się, że już nigdy nie zamienimy z tą osobą słowa, tak znienacka, nagle są najgorsze! Nagle okazuje się, że o tylu rzeczach nie porozmawialiście, tyle myśli trzymałaś w sobie, tyle niespodzianek miałaś zaplanowanych dla ukochanego – i nagle okazuje się, że to już nigdy nie nastąpi. Już nigdy nie powiesz jak bardzo kochasz, nie przygotujesz kolacji na jego przyjście z pracy. Nie powiesz “przepraszam nie chciałam”. I nagle zaczniesz żałować, że wolałaś oglądać serial, kiedy on chciał się przytulić, zagrać, podroczyć.

Uwielbiam filmu rodzaju Patriots Day. Zawsze przypominają mi jak mamy mało czasu. Że nie warto tracić czasu na rzeczy nieistotne, na kłótnie, na zgrzyty, na pretensje. Na niekochanie, na byciem nieszczęśliwym.
Te filmy przypominają też, że warto jest mówić częściej co czujemy – rodzicom, dzieciom, partnerom. Warto mówić codziennie! Bo nigdy nie wiesz czy wychodząc dziś z domu nie trafisz na dwóch czubów, którzy postanowią zmienić świat na swój.